با عرض درود و سلام خدمت بینندگان با صفای Yahoo2 .. حقیقتا اتفاقات اخیر کشور دل و دماغی برای تعیه مطلب برایم نگذاشته است برای همین از شما بخاطره تاخیرم پوزش میخواهم . مطلب امروز را دوست نازنین ما " ابراهیم زارع " برای Yahoo2 تعیه و ارسال کرده است که همینجا از ابراهیم عزیزم تشکر میکنم . گاهی در مباحث باستان شناسی به اتفاقات شگفت اوری برخورد می کنیم که معماهای اسرارامیزی را در برابر ما قرار می دهد . در همین زمینه افراد بسیاری هم تلاش می کنند تا با کشف و پیدا کردن جواب این معماها ما را برای بهتر قضاوت کردن یاری نمایند. مطلب امروز هم یکی از همین کارهای شگفت انگیزی است که " تور هیردال " برای حل معمای سفرهای اسرامیز تمدنهای باستانی انجام داد . در اخر یکبار دیگر از ابراهیم زارع برای تعیه و ارسال مطلب امروز تشکر می کنم . امیدوارم ابراهیم مثل گذشته Yahoo2 را خانه خود بداند و ما را یاری کند.

سفرهای عظیم فراموش شده

حفاری، تنها راه کاوش گذشته ها نیست. برخی کشفها در مکانهایی صورت می گیرد که امکان حفاری در آنها وجود ندارد. به عنوان مثال، می توان از کار عظیم  " تور هیردال "  ( thor heyerdahl) نام برد که راههای دریایی باستانی را در پهنه اقیانوسها کشف کرد. بدیهی است از کشتیهایی که در دورانهای باستان این راهها را پیموده اند، هیچ رد و نشانی بر جای نمانده است. اما هیردال نشانه هایی از یک گونه مردم را در هر دو سوی این اقیانوسها یافت، آنگاه با به خطر افکندن جان خود ثابت کرد که بخشی ازآنها در روزگارانی بسیار دور، با پیمودن اقیانوسها به سوی دیگر جهان رفته اند! در گذشته، اروپاییان گمان میکردند که دریانوردان آنها نخستین کاشفان جهان بوده اند. از جمله، فکر میکردند که نخستین بار کریسف کلمب قاره آمریکا را در سال 1492 میلادی کشف کرده است. اما آیا براستـی او نخستین کسی بود که به قاره آمریکا گام نهاد؟ نه، حقیقت این است که وی و همراهانش از دیدار با انسانهایی که پیش از آمدن آنان، هزاران سال در این قاره می زیستند، بسیار در شگفت شدند. نظیر این رویداد، در بسیاری از سرزمینهای دیگر نیز رخ داده است. کاوشگرانی که کار نقشه برداری سرزمینهای گوناگون جهان را پیش می بردند، در همه جا با انسـانها روبرو شدند و هیچ سرزمینی را ازآنان تهی نیافتند. نیاکان این انسانها چگونه به این سرزمینها گام نهاده بودند؟ چگونه توانسته بودند بدون کشتیهای بزرگی چون کشتیهای امروزین ما، از اقیانوسها بگذرند؟ یک پاسخ این بود که این کار در روزکارانی بسیار دوو، هنگامی که قاره ها به یکدیگر پیوسته بوده اند، انجام گرفته است. شاید نیز بعدها، دریانوردانی توانسته بودند با قایقهـای کوچک خود، طول سواحل قاره ها را بپیمایند و از این سو به آن سوی جهان بروند. اما گگان نمی رود که گذشتن از اقیانوسهای بسیار عمیق اطلس و آرام، با قایقهای کوچک امکان پذیر بوده باشد؟ زیرا این قایقها برای چنین کاری بسیار خطرناکند. و اما در مورد مردم جزایر جنوبی اقیانوس آرام، مسأله شگفت آوری در میان بود. این مردم بلند بالا، زیبا و باهوش، در تنهاترین و دورافتاده ترین جزایر جهان می زیستند و توضیح حضور آنها در این جزایر براستی ناممکن بود. آنان با خشکیهای دیگر، فاصله های بسیار عظیمی داشتند و کمترین امکانی که توانسته باشند خود را از آمریکا به این جزایر دور دست برسانند، وجود نداشت. فاصله های عظیم و خطرات بی شمار، چنین امری را ناممکن می ساخت. از این گذشته، آنان به نزدیکترین همسایگان آسیایی-و حتی استرالیایی- خود نیز، هیچ شباهتی نداشتند. بومیان جزایر اقیانوس آرام یا پولینزیها   مردمان شادمان و باهوشی بودند که به آسودگی و آرامش در جزایر خود به سر می بردند و از بسیاری از مردم جهان آسوده تر و شادمانه تر می زیستند. آب و هوای عالی این جزایر، مواد غذایی و پناهگاه مورد نیاز آنان را به فراوانی فراهم می آورد. با این همه، در کشاورزی نیز چیره دست بودند و محصولات خود را درست به شیوه کشاورزان سرزمینهای دیگر، می کشتند و می درویدند. نخستین کاوشگران، این امر را بسیار شگفت انگیز تلقی کردند. و براستی، چرا روشها و شیوه های کشاورزی، در بخشهای گوناگون جهان، همه یکسان بودند؟ آیا این امر، از سر تصادف بود؟ یا نیاکان مشترکی، آن را به همه انسانها آموخته بودند؟ بسیار شگفت انگیز بود که این مردمان، گندم و غلات دیگر را می کشتند و می رویاندند و می درویدند و درست به شیوه ما، و با ابزارهایی یکسان، آنها را آرد می کردند. به همین سان، گونه های چارپایان اهلی آنان، با برخی از گونه های چارپایان اهلی ما، یکی بود. پولینزیها در ماهیگیری نیز چیره دست بودند و در پی این کار از جزیره ای به جزیره دیگر میرفتند. دریانوردانشان از روی حرکت ستارگان جهت و مسیر خود را می یافتند و درباره حرکات خورشید و ماه نیز آگاهیهای چشمگیری داشتند. در برخی از این جزیره ها، پاهای بلند و پیکره های عظیم شگفت انگیزی از سنگ ساخته بودند. این بناها و پیکره ها از بسیاری جهات به بناها و پیکره های سرزمینهای بسیار دوردست دیگر شباهت داشتند و برای ساختن آنها از صخره های عظیم و غول آسا بهره گرفته بودند. دشوار است دریابیم که این پیکره های بسیار عظیم را، چگونه بر سر پا قرار داده اند. تعداد این مجسمه های کوه پیکر که برخی از آنها 20 تن وزن و 10 مترارتفاع دارند، حتی از 1000 نیز در میگذرد. این مجسمه ها را مردم پولینزی، روزگاری، از سنگهای عظیم آتشفشانی تراشیده اند و شا ید نمادهایی از رهبران یا خدایان آنان بوده اند. بحث در باره این که این مجسمه ها چه معنی دارند و چگونه و چرا ساخته شده اند، هنوز نیز در میان پژوهشگران ادامه دارد و به نتیجه قطعی نرسیده است. برای خواندن ادامه مطلب اینجا کلیک کنید.

دانلود PDF مطلب

Jalal.Sayadey@Gmail.com

Yahoo  ID = Jalal_webid